دست آسمان ، پرچمی سیاه
ماه داغدار ، میرسد ز راه
ابر می دود پا به پای باد
گریه می کند با صدای باد
سبزه های دشت زرد و خسته اند
سارهای باغ بال بسته اند
گل گرفته است،غنچه را بغل
نذر کرده است،شبنم و عسل
شاخه ها همه دل شکسته اند
سربه دوش هم حلقه بسته اند
عصر می شود ، باز بچه ها
سنج میزنند، توی کوچه ها
